Afscheid van groep 8

Nooit meer naar de basisschool. Nooit meer naar je oude, vertrouwde klas. Maar ook: nieuwe kinderen ontmoeten, nieuwe vakken leren en nieuwe avonturen meemaken. Anke, Ju-Anna, Anna, Romy, Jarno en Marthen vertellen hoe het is om afscheid te nemen van groep 8.

Ze komen enthousiast de deur uitgestormd, met hun rapporten in de hand. Netjes geven ze de juffen en meesters een hand. Bedankt voor alles, meester. Tot ziens, juf.
Groep 8 van de Groen van Prinstererschool in Kampen nam deze week afscheid. De kinderen hadden voordrachtjes voorbereid voor hun leraren. Over een meester die altijd met zijn hand door zijn baard en haar wrijft bijvoorbeeld. En over een juf die vaak op haar vingers fluit. De kinderen moeten er nog om lachen. Stiekem gaan ze hun onderwijzers wel een beetje missen, geeft Ju-Anna toe. „Ze waren aardig.”

Romy: „Ik ga alles missen aan de basisschool. De klas, de gezelligheid.” Anke: „Het speeltuintje naast onze school.” Jarno: „Het voetballen in de pauzes.” Marthen: „En onze relaxte juf.”

Maar vooral afscheid nemen van hun klasgenoten vonden ze moeilijk. Romy: „We hadden echt een superklas.” Anna: „We zijn allemaal verschillend, maar konden gewoon onszelf zijn.” Jarno: „Er heerste een gezellige sfeer. Niemand werd gepest.”

Brugsmurf
Toch zijn ze niet verdrietig dat de basisschooltijd voorbij is. Niet allemaal in elk geval. Vooral Ju-Anna, Anna en Marthen hebben veel zin in het voorgezet onderwijs. Ze gaan allemaal naar de Pieter Zandt scholengemeenschap toe. Ju-Anna naar IJsselmuiden, de andere vijf naar Kampen. Marthen: „Ik ga de klas niet missen. Ik vind het juist leuk dat we straks een andere school en nieuwe klasgenoten krijgen. Ik heb er zin in.”

Of ze er niet tegen opzien dat ze straks de jongste leerlingen zijn van een heel grote school? De zes schudden hun hoofd. Klasgenoot Rien, die zich bij het groepje heeft aangesloten: „Straks roepen ze: Hé tas, waar ga je met dat meisje naartoe? Of brugsmurf.” Anna: „Maar dat geeft niet. Later kunnen wij dat ook tegen de brugsmurfen zeggen.” Jarno: „De oudere leerlingen van nu zijn ook klein geweest.”

Verdwalen
Weten ze de weg wel in de nieuwe school? Wat als ze verdwalen? Romy haalt haar schouders op: „Dan zien ze ons gestrest naar de klas rennen.” Ook Jarno doet er niet zo moeilijk over. „Ik weet al een beetje van mijn broers hoe het werkt op de Pieter Zandt.”

De zes zijn er ook niet bang voor dat ze elkaar nooit meer zien. Jarno en Marthen voetballen vaak samen en zijn van plan dat nog lang te blijven doen, zeggen ze. Ook Anna, Ju-Anna en Romy gaan elkaar niet uit het oog verliezen. De drie gaan lekker een paar dagen kamperen en dan met de rest van hun families vakantie houden. En na de zomer? Dat zien ze dan wel weer. Want ze weten het zeker: „Wij zijn best friends forever.” Laat die Pieter Zandt maar komen.

Op de foto staan van links naar rechts: Anke van Lagen (12), Ju-Anna van der Lelij (12), Anna Haase (11), Romy Baartman (12), Jarno van den Heuvel (12), Marthen Bijlsma (12).