Kunst op Doornveldschool Staphorst (video en foto's)

Voorzichtig verft een jongen een kartonnen doosje bruin. „Is het een hondenhok?” vraagt zijn klasgenoot. „Nee, een wc”, is het antwoord. „Die komt naast onze boerderij te staan.” 

Dit kartonnen bouwsel heeft hij net samen met twee andere jongens uit zijn klas gemaakt. Groep 7 van de Doornveldschool in Staphorst is op deze donderdagmorgen met kunst bezig. Niet alleen met woorden. Nee, hier wordt kunst gemáákt: bijen en boerderijen.

Alle kinderen krijgen de opdracht van kunstenares Marjo Potma om een bij te tekenen. Er staat een voorbeeld op het digibord, dus heel moeilijk is het niet. Of toch wel? „Hm, dat lijkt nergens op”, bromt een jongen voor in de klas. „Geeft niks”, vindt mevrouw Potma. „Het hoeft allemaal niet precies zoals het hoort. Juist als het niet helemaal klopt, is het leuk.” Nou, dat is een hele geruststelling. Het potlood krast verder over het papier.

Honingraat
Voor in de klas ligt een groot grijs zeskant. Eigenlijk een honingraat, net zo’n vorm als het logo van de school. Arnold Bouwman (11) uit Staphorst knikt. „We maken met alle klassen een kunstwerk rond dit logo. Het wordt één groot geheel, dat we in de gemeenschapsruimte gaan ophangen.” Met een ijzerdraadje worden de papieren bijen, die ondertussen zijn uitgeknipt, in de zijkant van het zeskant geprikt.

Het begint al ergens op te lijken, maar het werk is nog lang niet klaar. Op de rand van de honingraat schilderen een paar kinderen witte strepen. „Die moeten de weg uitbeelden”, legt de kunstenares uit. „En daarop komen de boerderijen te staan.” Ook weer niet helemaal zoals het hoort natuurlijk, maar blijkbaar is dat nu juist kunst.

Bouwen
Een meisje knijpt twee strookjes karton tegen elkaar. Maar als ze loslaat, zakt de bodem van haar boerderij er weer onderuit. „Meester, wilt u helpen? Het lukt niet.” Een jongen lacht. „Bouwen moet je ook aan jongens overlaten”, klinkt het stoer. En eerlijk is eerlijk, zíjn boerderij is al bijna af. Alleen nog een kartonnen doosje tegen de zijkant plakken. Hij staat het bruin te schilderen. „Dit is de wc”, grapt hij dan.

Na anderhalf uur zijn alle bijen aan de zeskant vastgemaakt. Ook staan er zo’n acht boerderijen in Staphorster stijl: een dak van ‘riet’, luiken, een blauwe rand eronder en een zogeheten levensboom –een versiering– boven de voordeur. De kinderen hebben keurig samengewerkt. „Net als echte bijen in een korf”, vindt Arnold. „Ze weten allemaal precies wat ze moeten doen, hebben geen last van elkaar, maar helpen juist mee. Eigenlijk zijn we net een bijenfamilie.”

× ← →