Kinderen zingen op Ars Musica

„Broccoli, broccoli, broccoli”, galmen twintig kinderen door de gymzaal van de Johannes Calvijnschool in Gouda. De drie jongens en zeventien meisjes zingen steeds een toon hoger. Zo warmen de stembanden op.

De leerlingen van de Ars Musica Koorschool in Gouda oefenen op de Johannes Passion. Dat is een bekend muziekstuk van Bach, dat gaat over het lijden en sterven van de Heere Jezus. Op 17 maart gaan ze het uitvoeren, tot die tijd oefenen ze fanatiek.

De JohannesPassion is opgeknipt in stukjes, ze slaan hun boek open bij deel 26. „In meines Herzens Grunde”, zo begint het lied. „Je moet de tekst niet aan elkaar geplakt zingen”, legt dirigent en koorjuf Carolijn Moulen Janssen uit. Ze doet voor hoe je de woorden los van elkaar moet uitspreken, zodat het tóch mooi klinkt. Ze hebben lang geoefend op de tekst, want alles is in het Duits.

De kinderen van koorgroep A, B en C doen vanachter hun blauw en zwart gekleurde zangmappen hun uiterste best. „Ik zit in groep C”, legt Florianne van Ginkel (11) uit Waddinxveen uit. „Je begint in groep A en als je genoeg hebt geleerd, mag je naar B en daarna naar C.”

Driestemmig klinken uit hun monden stukjes van het lijdensevangelie van de Heere Jezus. Ze komen aan bij een zin die als echo moet worden gezongen. „De eerste keer dat je de zin zingt, zing je ‘normaal’, de tweede keer zing je wat zachter”, legt Carolijn uit. Zingen is kunst, vertelt ze. Je moet hard en zacht zingen, je moet kunnen trillen met je stem en je moet voelen wat je zingt. Over elk woord moet je nadenken. „Zo, dat is écht hoog”, puft een meisje als ze een paar minuten adempauze krijgen.

Dan gaat de groep uit elkaar om nog beter te kunnen oefenen. Groep C gaat wat stukken uit de Johannes Passion zingen bij dirigent en muziekdocent Gerben Budding in de personeelskamer van de school. De drie sopranen uit groep C staan aan de ene kant van de tafel, de drie alten aan de andere kant.

„Jullie lijken net windmolens”, zegt hij als ze een paar zinnen hebben gezongen. De meiden kijken hem vragend aan. „Jullie doen dit”, doet Gerben voor, terwijl hij heen en weer wiegt. „Probeer stil te staan als je zingt, dan klinkt het mooier.”

Als laatste oefenen ze het trillen met hun stem. „Zing maar eens één noot en tril dan met je lichaam heen en weer. Zo moet het klinken, maar dan als je stilstaat.” De meiden oefenen en oefenen. Het moeilijkst is om precies tegelijk hun stem te laten trillen.

„Deze zin moet je streng zingen”, legt Gerben uit. „Strenger dan streng. De Joden zeggen hier tegen Pilatus dat de Heere Jezus moet sterven.” De meiden knikken en om het niet te vergeten, schrijven ze het snel met potlood boven de juiste notenbalk in hun blauwe Johannes Passionboek. Dan zetten ze weer in. Gerben dirigeert, speelt op de piano en knikt goedkeurend. „Beter zo.”

Dan komt er een hoge noot. „Die moet je zien aankomen”, zegt Gerben. „Als je vlak voor een muurtje stilstaat en je wilt er dan overheen springen, lukt dat niet. Je moet een aanloop nemen.” De meiden proberen het en knallen de hoge noot eruit. Gerben is tevreden.