Gerdines moeder is kerkorganist

Soms vindt ze het maar lastig. Als haar moeder wéér moet opschieten, omdat ze op tijd in de kerk wil zijn. Of als ze wéér gaat oefenen. Maar stiekem vindt Gerdine Rebel (10) uit Apeldoorn het vooral leuk dat haar moeder kerkorganist is. 

Thuis staat een elektronische orgel in de kamer. Gerdine speelt er wel eens op, maar niet zo vaak. Veel liever speelt ze blokfluit, net als haar zus. Soms spelen ze met elkaar: psalmen, als er niet te veel mollen en kruizen in zitten, en andere liederen. Verder luistert Gerdine vooral naar haar moeder, die op zondag kerkorganist is. Om de week is ze aan de beurt, de ene keer ’s avonds en de andere keer ’s ochtends.

Gerdine: „Het orgel staat boven, en het is grappig om op het speciale organistenbankje te zitten. Als mijn moeder ’s avonds orgel speelt, past mijn vader thuis op. Dan zitten we met alle kinderen boven. Maar het is nog leuker als de rest beneden bij mijn vader zit en ik boven mag zitten.”

Af en toe helpt Gerdine haar moeder door een deur of raam dicht te doen als het waait. Anders is haar moeder bang dat de bladmuziek naar beneden dwarrelt en dat ze niet verder kan spelen. Gerdine lacht: „Ze zet het ook altijd voor de zekerheid vast met knijpers. Dat is zo’n grappig gezicht.”

Nóg beter zou ze kunnen helpen als ze ook zou registreren tijdens het orgelspelen. De goede registers op tijd opentrekken, voor de goede toon. Maar daar begint Gerdine niet aan. „Ik zou altijd bang zijn dat het niet goed zou gaan. Ik denk dat je dat beter kunt doen als je zelf orgel speelt.”

Op zaterdagavond gaat Gerdines moeder wel eens naar de kerk, om de psalmen voor de volgende dag op het kerkorgel te oefenen. „Dat vind ik niet gezellig. Maar ik weet ook wel dat mijn moeder het wel belangrijk vindt.”

Lachend vertelt Gerdine dat haar moeder soms van tevoren ook wel een beetje zenuwachtig is. „Dan moeten we extra opschieten op zondag, om maar op tijd te zijn. En ze drinkt altijd een extra kopje koffie. Zelf vond ik het in het begin ook wel spannend om tijdens het zingen alleen te zitten, maar daar geef ik nu niets meer om.”

Foto Anton Dommerholt

× ← →