Toon hoort gekras in de kerk

Ssst… stil zijn”, fluistert mama in Toons oor. Toon kijkt om zich heen. Er lopen een paar mensen stilletjes door de kerk. Je hoort alleen hun voetstappen. Die klinken hol. O nee, papa moet niezen. “Hatsjoe!” galmt het door de kerk. Mama kijkt een beetje boos, maar papa haalt hulpeloos zijn schouders op. Hij kan er niets aan doen.

Toon is op vakantie. Ze bezoeken vandaag een oude kerk. De kerk is zo mooi, dat iedereen hem mag bekijken. Buiten is het warm, maar in de kerk is het koel. Er komt een meneer binnen. Hij houdt de deur open voor zijn vrouw. Maar dan komt er nog iemand binnen. Roets, over het hoofd van de mevrouw vliegt een kraai de kerk in! De dikke, zwarte vogel vliegt wild rond. Hij kraait hard. Hij vindt het helemaal niet leuk hier. De koster van de kerk komt binnen. Hij pakt een lange stok waar een collectezak aan zit. Hij zwaait met de zak. De vogel vliegt door de kerk en de koster holt achter hem aan. Nu is het helemaal niet meer stil in de kerk. “Hier jij!” roept de koster. “Kra!” krast de kraai.

De koster geeft het dier een tikje met de zak. De vogel schrikt. Met een klap vliegt hij tegen een paal. Hij valt op de grond en blijft liggen. “Zou hij dood zijn?” vraagt Toon. De kraai heeft zijn oogjes dicht. Papa pakt hem voorzichtig op en brengt hem naar buiten. Hij legt de vogel op een muurtje. Papa, mama en Toon kijken naar de kraai. Ineens gaan zijn oogjes open. De kraai fladdert met zijn vleugels. Hup, hij staat weer op zijn poten en in een flits vliegt hij weg. Ze gaan de kerk weer in. “Gelukkig is het weer rustig”, zegt papa. “Want in kerken horen geen kraaien.”