Bij de bijen in een imkerpak

Bijen worden rustig van een beetje rook, maar 80.000 prikkers bij elkaar zorgen wel voor een kriebelig gevoel! Frederique (10) trekt voor de veiligheid toch maar een imkerpak aan. 

Even later ziet Frederique van Leeuwen uit Boskoop de wereld door de mazen van het imkerpak. Ze trekt haar handschoenen aan, en nu is de imkerleerling van vandaag goed beschermd tegen de stekende diertjes. O nee, toch niet helemaal. Nog even de mouwen ín de handschoenen doen. “Anders vliegt er misschien een in mijn mouw”, zegt Frederique.

Veiligheid is belangrijk, want de imker bij wie Frederique op bezoek is heeft wel 80.000 prikkers. Hij vertelt dat hij ongeveer zo oud was als Frederique toen hij voor het eerst over bijen nadacht. „Mijn meester had ook bijen en daar vertelde hij weleens over. Maar ik had nog nooit een bijenvolk gezien. Op de middelbare school maakte ik een werkstuk over bijen, maar ik werd pas veel later imker.

Imme
„Vroeger noemden ze bijen ‘imme’”, zegt Frederique spontaan. „Daar komt de naam imker vandaan.” “Klopt”, zegt de imker. „Ken jij een verhaal uit de Bijbel dat gaat over bijen?” „Simson met de leeuw”, antwoordt Frederique direct. „Helemaal goed. In de tijd van de Bijbel waren bijen wel een stuk groter”, weet de imker. „Die bijen konden je wel 10 kilometer lang achtervolgen! Als ze met veel tegelijk waren, konden ze mensen en dieren doodprikken.”

Voor zulke gevaarlijke bijen hoeft Frederique in Nederland niet bang te zijn. „Mijn bijen zijn niet zo agressief. Ze verzamelen wel veel honing. Daarom koos ik voor deze bij”, legt de imker uit. En als Frederique toch wordt geprikt? „Dan moet je de angel zo snel mogelijk van je arm af vegen. Er zit namelijk een zakje met gif aan. Dat gif stroomt nog door als de bij haar angel al kwijt is.”

Op naar de bijen. In het begin lopen de twee imkers over een pad van klinkers. Even later is het tussen het dichte struikgewas bijna zoeken naar het pad. „We zijn er”, zegt de imker plotseling. Inderdaad, links ziet Frederique een aantal groene dozen die op elkaar zijn gestapeld.  Pas als ze dichterbij komt ontdekt ze dat er in de onderste doos een gaatje zit. Daar vliegen bijen af en aan. Het is een heel gezoem. „Dat geluid vind ik prachtig om te horen”, lacht de imker.

De dozen zijn bijenkasten. Er staan vijf houten dozen op elkaar. In de onderste twee worden nieuwe bijen geboren. In de bovenste drie kasten verzamelen de bijen hun honing. In elke toren zit een ander volk. „Eén volk bestaat uit ongeveer 40.000 bijen”, legt de imker uit. „Bijen uit een volk horen bij elkaar. Wanneer er eentje verdwaalt en naar de kast van een ander volk vliegt, komt ze daar niet zomaar binnen. Bij de ingang staan wachters.”

Kriebelig

Nu wil Frederique de kasten weleens vanbinnen bekijken. Dat kan, maar dan moet ze de bijen wel eerst rustig maken. De imker doet wat tabak in een potje. Dan steekt hij de shagtabak aan met een aanmaakblokje. Even knijpt hij in de blaasbalg. Er komt rook uit het potje. Daar worden de bijen rustig van.

De imker haalt het deksel van een van de kasten en Frederique spuit met een paar knepen rook over de kast. Voorzichtig tilt de imker een honingraat uit de kast. De bijen krioelen overal. „Ik word kriebelig van dat gewriemel”, lacht Frederique. Samen met de imker zoekt ze naar de koningin. Dat is de belangrijkste bij die de eitjes legt. De imker ziet haar het eerst. „Kijk, die daar, die lange.” Dan ziet Frederique het ook. „Wow.”

Frederique leert  ontzettend veel. Als ze de imker een hand geeft om hem te bedanken, krijgt ze nog één advies mee. „Denk er maar eens over na hoe knap de Schepper is dat Hij dit allemaal heeft bedacht.”

× ← →