Gehandicapte kinderen gezocht in Uganda

“Alle kinderen naar school in Uganda”. Dat klinkt simpel, maar is het niet. Want in het veraf gelegen noorden van het land zijn veel te weinig scholen. De oorlog heeft er veel verwoest. En dan zijn er  de gehandicapte kinderen. Die kunnen niet eens naar school.

Nu in het noorden van Uganda het Leger van de Heer verdreven is en de oorlog voorbij, kunnen de mensen er weer aan de slag. Scholen bouwen, winkels openen. Toch gebeurt dat nog te weinig en dat komt omdat de herinnering aan die verschrikkelijke tijd nog  vers in het geheugen van mensen zit. Het lijkt wel alsof  er een zware knal vlak naast hen heeft geklonken, waarvan ze nog helemaal beduusd zijn.

Toch zijn er gelukkig al vaders en moeders die aan de slag zijn gegaan: ze willen dat hun kinderen weer naar school kunnen en organiseren ze de bouw van een schooltje. Maar vaak is er niet genoeg geld en zijn er meer kinderen dan lokalen. Vandaar dat complete klassen onder een boom les zitten te krijgen. Steeds een beetje verschuivend om in de schaduw te blijven of om tegen de regen te schuilen. 

Speel jij wel eens verstoppertje? Altijd leuk om iemand die zich goed verstopt heeft op te sporen. Toen ik in Uganda was, leek het soms of ik ook verstoppertje speelde. Niet dat ík wegkroop, nee ik moest kinderen opsporen. Weet je hoe dat kwam? Omdat ik op zoek was naar gehandicapte kinderen in Uganda. Blinde, dove, stomme, kreupele kinderen. Of met een verstandelijke handicap.

Als je op straat liep, leek het net alsof er in Uganda niet zulke kinderen waren: ik kwam ze nergens zomaar tegen. Moest er echt om vragen: weet u misschien een jongen of meisje dat gehandicapt is? Dan dacht iemand lang na en zei dan: Ja, daar in dat hutje zit een meisje die niet kan lopen. Of een jongen die niet kan praten of kan zien.

Waarom ik die kinderen wilde opzoeken? Omdat er in Uganda nog zo weinig voor hen wordt gedaan.  

In Nederland gaan zulke kinderen naar een speciale school, of naar een plek waar ze goed verzorgd worden. In Uganda zitten ze vaak in hun hutje niks te doen. Alle dagen van de week. Vaak ook nog weggestopt, omdat vader en moeder zich schamen.

En als er ergens een school is, dan kunnen deze kinderen er niet heen. Niemand kan hen immers de extra hulp geven die ze nodig hebben: een meester die het brailleschrift kent, of een juf die de doventaal beheerst.

Met onze actie willen we dat veranderen: álle kinderen naar school, ook de gehandicapte kinderen. Maar dan moet je wel weten waar ze zijn. Daarom: blijf niet zitten waar je zit en: verroer je wel! 

 “Alle kinderen in het noorden van Uganda naar school”, luidt onze actie. Dus ook gehandicapte kinderen. Hoe een school voor zulke kinderen eruit ziet? Zonder drempels, om een rolstoel erin te kunnen rijden. Met een meester of juf die speciale aandacht voor hen heeft. En wat dacht je van klasgenootjes die hen helpen naar school te gaan of thuis te brengen? 

Wel eens gehoord van het Leger van de HEERE? Ja, zegt iemand. Daarover lees ik in de Bijbel, in het boek Jozua. Klopt. Lees Jozua 5 vanaf vers 13. Voordat Jozua Jericho gaat veroveren, ontmoet hij God  in de gedaante van een Man met een getrokken zwaard. “Ik ben de Bevelhebber van het leger van de Heere”, zegt de Man tegen Jozua. God maakt op die manier duidelijk aan Jozua dat niet hij, en ook niet zijn leger, maar God Zelf Jericho zal veroveren, en wel op een wonderlijke manier.

In Uganda kent iedereen ook het “Leger van de Heer”. Maar daar was het een terreurbeweging, net zoiets als Islamitische Staat nu. De leider van de groep heette Joseph Kony en die dacht dat hij speciale boodschappen van God kreeg. Niet van Allah, de God van de islam, maar van de  God van de Bijbel.

In werkelijkheid was het de duivel die hem allerlei dingen influisterde. Hoe ik dat weet? Omdat Kony’s leger de meest verschrikkelijke dingen uithaalde: dorpen aanvallen en platbranden, mensen beroven, hen verminken of vermoorden, kinderen ontvoeren. 

Gelukkig is Joseph Kony uit Uganda verdreven. Maar mensen lijden nog steeds onder de gevolgen van zijn gruwelijke daden. 

× ← →