Christian helpt de dierenarts

Wanneer Christian Cromwijk (11) uit Boskoop de dierenkliniek Thorbeckelaan in Den Haag binnenstapt, krijgt hij meteen een witte jas aan. Vandaag is hij op stage bij een echte dierenarts.

Veel mensen zijn aan het begin van een spreekuur een beetje zenuwachtig. “Wens ze vriendelijk goedendag”, is het advies van dierenarts Van Toor (65).

De eerste patiënt van vandaag is Scoop. De hond wordt binnengebracht door een aardige man en vrouw die allebei een zonnebril op hun hoofd dragen. Eerst moet het dier zich thuis gaan voelen. De assistente aait Scoop en voert haar heerlijke hondenbrokjes. Dan moet Scoop op de tafel voor het doktersonderzoek.

De hond heeft drie wondjes in haar buik na een castratie. Vandaag kijkt de dierendokter of de wonden goed genezen. Christian staat er met zijn neus bovenop. Vind hij het niet eng om naar die hechtingen te kijken? “Nee hoor. Ik ben wel eens een dagje met een veearts mee geweest. Daar zag ik een koe met een keizersnede. Ik zag haar ingewanden.” Christian is wel wat gewend. De dierenarts knipt ondertussen wat losse draadjes van de hechtingen weg. Binnen vijf minuten staat het echtpaar weer buiten met hun keffertje.

Longfoto’s

Christian wil later graag dierenarts worden. Van Toor test vast of hij daar wel slim genoeg voor is. Samen kijken ze naar longfoto’s van een acht jaar oude kat. “Welk orgaan is dat?” wijst de dierenarts naar een ander orgaan op de foto. “De maag”, denkt Christian. En dat heeft hij goed gedacht. “Klopt. In de maag zit lucht. Daarom is die iets donkerder op de foto.”

Op de longfoto is iets te zien wat er niet hoort; witte vlekjes. “Hij is ziek en we weten niet wat het is” verzucht de vrouw. “Hij hoest veel en maakt een grommend geluid.” Van Toor kijkt vandaag niet alleen naar de longen.

Hij maakte tijdens een vorig bezoek ook een filmpje van de luchtwegen van het dier. Met een lange, flexibele buis ging hij de luchtpijp van de kat in, terwijl die onder narcose is. Op het filmpje is een hele lange tunnel te zien. “Ik zie best veel slijm. Ik haal een beetje slijm uit zijn luchtwegen om te onderzoeken in het laboratorium. En ik zie ook rode vlekken. Dat betekent dat de luchtwegen geïrriteerd zijn.” De mevrouw krijgt medicijnen mee naar huis.

Inenten

Konijn Bobby is de volgende patiënt op het spreekuur. Twee kinderen komen samen met hun vader met hem mee. “Mijn schoonzus heeft twee Vlaamse reuzen en die gingen vlak na elkaar dood”, vertelt hun vader. “Nu ben ik bang dat er een virus heerst. Voor de zekerheid wil ik hem graag laten inenten.”

Maar voordat Bobby een spuit kan krijgen, moet hij wel eerst uit zijn hok kruipen. De assistente helpt weer. “Een konijn is een prooidier en kan gekke sprongen maken”, vertelt Van Toor ondertussen. “Daarom wikkelen we hem in een handdoek, dan zit hij vast en wordt hij rustig.”

Bobby’s snuit beweegt nog zenuwachtig als Christian zijn oren inspecteert. “Veel oorsmeer en veel  haren”, vindt hij. De dierenarts in opleiding kan het trommelvlies van het dier zien. De dierenarts vindt alles er goed uitzien. Ook de tanden en kiezen zijn akkoord.

Maar in de nek van het dier zitten witte schilfers. Het lijkt wel roos. De dierenarts trekt voorzichtig wat haren uit Bobby’s nek en legt ze onder de microscoop. “Hij zou best wel eens last van mijten kunnen hebben”, denkt de arts. Onder de microscoop kan hij de piepkleine diertjes niet ontdekken. “Maar dit is zo verdacht, het zou me niets verbazen als het konijn tóch mijten heeft”, vindt de dokter. De twee kinderen krijgen een middeltje mee naar huis.

 “Kippen hebben soms ook last van mijten”, weet Christian. Hij heeft thuis zelf kippen en weet er alles van. “Vaak zitten ze aan de poten. Het beste kun je die dan in warm water houden”, denkt Christian. “Dat kan wel”, geeft de dierenarts toe, “maar er zijn betere middeltjes. Trouwens: vroeger dachten ze dat motorolie hielp!”

Lievelingsdier

Terwijl Van Toor de dieren inspecteert, praat hij veel met de mensen. En hij geeft goede adviezen. “Wist je dat een hamster een kooi van veertig centimeter diep moet hebben? Want die diertjes graven graag holletjes. En wist je dat konijnen eigenlijk altijd te krap zitten. In de natuur springen ze soms een meter over elkaar heen. Dat heb ik een huiskonijn nog nooit zien doen. En honden krijgen in de natuur nooit gaatjes in hun tanden. Weet jij hoe dat komt Christian?” De jongen weet het niet, maar raadt het goed. “In het wild snoepen honden niet.”

Zelf heeft de dierenarts ook konijnen. In zijn tuin kunnen ze een meter diep graven. “De helft van de dag zie ik ze niet, dan zitten ze onder de grond.” Een lievelingsdier heeft de arts niet. “Honden, katten, konijnen, ik vind ze allemaal leuk.” Christian heeft wel een lievelingsdier: een koe. Waarom een koe? “Dat weet ik niet. Ze zijn lekker groot en kunnen van die gekke sprongen maken als ze voor het eerst de wei ingaan. En ik vind melk en kaas heerlijk!”

De dierenarts neemt echt de tijd voor de patiënten en de mensen. “Als je dierenarts wilt worden, moet je van mensen houden”, vindt hij. “Wanneer mensen het gevoel krijgen dat je ze niet aardig vindt, gaan ze naar een andere arts. “Praat daarom maar veel met mensen”. Daarnaast moet een dokter een beetje handig zijn. Goed oefenen met je handen dus. “Help je moeder met de afwas, Christian!”

× ← →