Droomverhaal van Nienke Kodde

De hele middag hebben Bram en Jesse tikkertje in het bos gespeeld. Jesse moet vroeg naar huis, maar Bram blijft nog even. Hij wil nog wat takken zoeken voor zijn boomhut. Als hij even later met een dikke bos takken onder zijn arm loopt, begint hij te geeuwen. Ik ga even liggen, denkt hij. In het lange gras valt hij in slaap…

Even later wordt hij wakker van een paar harde, boze stemmen. Het is al schemerig en de lucht is al een beetje donker. Dat maakt Bram niet zoveel uit maar die stemmen, die herkent hij! Het zijn Tom de buurman en Stan Wessel, allebei niet te vertrouwen.

Ze praten op zachte fluistertoon met elkaar, maar toch goed hoorbaar voor Bram. "Als we het gaan doen, Stan, dan moeten we het nu doen, want ze is nu weg." "Ik weet het nog niet zo goed hoor Tom, straks komen ze erachter en dan zitten wij in de nor." "Ach joh, zeur niet zo, we hebben het toch zelf gecontroleerd en alles klopt precies.” “Maar als Roetje nou wel thuis is…" De stemmen sterven weg.

Bram schiet overeind. Aan de voet van de heuvel aan de rand van de stad woont Roetje. Ze wordt zo genoemd omdat haar overleden man schoorsteenveger was. Bram zet het op een lopen. Hij moet eerder bij Roetje zijn dan Tom en Stan!

Hij rent door de bossen en door weilanden en hijgend klopt hij op de gammele deur. Die gaat krakend open. In de deuropening staat Roetje met een brede glimlach. "Ha Bram, wat fijn dat je nog-es  langs komt, maar wat is er?  Je ziet zo bezweet!"

Als Bram uitgepuft is, vertelt hij het hele verhaal. Roetje staat met open mond te luisteren en als hij klaar is met vertellen neemt ze Bram mee naar de gezellige en ouderwetse woonkamer. Ze zegt: "Bram, ik moet je wat vertellen. Lang geleden, toen mijn man nog schoorsteenveger was, moest hij eens bij Tom de schoorsteen vegen die erg vies was. Er was vast al twee jaar geen borstel doorheen gegaan, maar Tom wou mijn man niet meer betalen dan 12 euro, terwijl het normale bedrag 35 euro is. Dus mijn man, die nogal een driftkikker was, heeft Tom eens goed de waarheid gezegd en hem daarbij een pak rammel gegeven. Nu is Tom dus boos en wil hij mij denk ik terugpakken. Maar ga jij maar naar huis, je ouders zullen wel ongerust zijn. Ik regel dat van Tom wel en ik zeg dat het fout was van mijn man, oké?"

Thuisgekomen wordt Bram met gejuich ontvangen door zijn vader en moeder en door Jesse en zijn ouders. Hij vertelt het verhaal en onder het vertellen merkt hij dat hij best moe is. Zijn vader ziet het en zegt dat Bram morgen maar weer verder moet vertellen en dat hij nu lekker gaat slapen. Die nacht slaapt Bram behoorlijk goed.

× ← →