Droomverhaal van Rianne van de Breevaart
De hele middag hebben Bram en Jesse tikkertje in het bos gespeeld. Jesse moet vroeg naar huis, maar Bram blijft nog even. Hij wil nog wat takken zoeken voor zijn boomhut. Als hij even later met een dikke bos takken onder zijn arm loopt, begint hij te geeuwen. Ik ga even liggen, denkt hij. In het lange gras valt hij in slaap…
Bas slaapt lang, erg lang. Zijn vriendje was om 5 uur weggegaan, en nu is het al 6 uur. Maar Bas merkt het niet. Hij droomt over het bos.
Samen met zijn vriend speelt Bas in het bos. Ze vinden een ondergrondse hut. O, wat vinden ze dat prachtig!! Als ze er in lopen zien ze nog allemaal dingen liggen. Waarschijnlijk is hier nog niet zo lang geleden iemand geweest.
‘Pieter’, zegt Bas, ‘dit is pas spannend!!’ Ze sluipen verder, want ja, stiekem vinden ze het best wel spannend. En daar, daar zien ze opeens iets heel raars: onder een deken ligt een hele vreemde bobbel. Ze grijpen elkaar vast. Opeens zien ze beweging in de bult komen. Bas en Pieter rennen zo snel als ze kunnen naar buiten. Degene onder de bult heeft hen gelukkig niet gezien.
‘Eng hé’, zegt Pieter. ‘Ja, dat vind ik ook.’ Maar ja, Bas en Pieter zijn toch wel nieuwsgierig, en ze lopen alsof ze het afgesproken hebben weer terug de hut in. En daar… O, wat moeten ze lachen. Ze slaan elkaar van pret op de knieën. Daar zien ze dat het gewoon een kat is! En de kat miauwt boos, alsof hij denkt: Wat doen die jongens raar! Lachen ze soms om mij??
Al lachend lopen de jongens weer naar huis. ‘Wat een spannend avontuur hè!?’, lacht Bas. Als ze thuiskomen, beginnen ze allebei door elkaar te praten. Moeder verstaat er natuurlijk helemaal niets van. Ze zegt tegen de kinderen: ‘Eén tegelijk graag’. In geuren en kleuren vertellen ze daarna het hele verhaal aan moeder. Moeder kan er ook hard om lachen. ‘Maar’, vraagt ze,’ is alles ook goed gegaan in het bos?’
… Met deze woorden wordt Bas met een ruk wakker. Het is inmiddels al half 7, ziet hij als hij op zijn horloge kijkt. O nee! Denkt hij. Papa en mama zullen niet weten waar ik blijf!! Snel rent hij naar de zelfgemaakte hut, en bergt zijn spullen op. Dan rent hij naar huis. Daar zitten papa en mama al te wachten. ‘Als je over 5 minuten nog niet thuis was, dan hadden we haast de politie gebeld’. Zo begint vader gelijk als Bas binnenloopt. Bas krijgt een vuurrode kleur. Hij begint stotterend het hele verhaal uit te leggen. Maar daarna kunnen vader en moeder er gelukkig ook smakelijk om lachen.
Geplaatst op dinsdag 12 juni 2018 door Kitsredactie
