Tijger Toon

Ome Dorus is er weer. Hij is kapitein op een schip en vaart naar andere landen. Als hij vrij is, komt hij bij Toon op bezoek. Toon zit bij hem op schoot. Hij kriebelt ome Dorus in zijn baard. “Wilt u voorlezen?” vraagt hij. “Dat is goed”, zegt ome Dorus.

Toon pakt het boek van tijger Tim en tijger Tom. Hij kent het al, maar dat geeft niet. Ome Dorus begint te lezen. “Tijger Tim is heel erg slim. En tijger Toon was heel erg dom.” Toon kijkt naar ome Dorus. Zou hij niet zo goed kunnen lezen? Het gaat niet over tijger Toon, maar over Tijger Tom! “U leest het verkeerd!” zegt hij. Ome Dorus kijkt verbaasd. “Nee hoor, dat staat er echt!”

Ome Dorus leest verder. “Tijger Tim en tijger Toon hebben dorst. Ze gaan naar de rivier.” “Dat is fout”, zegt Toon. Maar ome Dorus leest gewoon door. Over tijger Tim die voorzichtig water drinkt en Tijger Toon die niet goed oplet. “Pas op, tijger Toon!” zegt ome Dorus. “Plons! Tijger Toon valt in het water. Hij is helemaal nat. Domme tijger Toon.”

Toon vindt het geen leuk verhaal. “Niet doen!” roept hij en hij trekt aan de baard van Ome Dorus. Ome Dorus lacht. Zijn stem buldert door de kamer “Kun je niet tegen een grapje, Toon?” Hij kietelt Toon. Toon lacht nu ook. “Ik heb wat voor je”, zegt ome Dorus. Uit zijn tas haalt hij een cadeau. Het is plat en groot. Toon pakt het uit. Nog een boek van tijger Tim en tijger Tom! Toon is blij. Hij laat het aan mama zien. “Dat is leuk”, zegt mama. “Heb je ome Dorus wel bedankt?” Toon rent naar ome Dorus en springt bij hem op schoot. Hij geeft hem een kus in zijn baard. “Dank u wel, ome Joris!”