Vinaya's vader werd in elkaar geslagen toen hij folderde op straat

Evangeliseren op straat kan in India gevaarlijk zijn. De 12-jarige Vinaya weet daar alles van. Haar vader werd bij het folderen aangevallen door radicale hindoes.

Een beetje spannend vind ik het wel, mijn bezoekje aan Vinaya (12) en haar ouders. Nee, niet vanwege Vinaya zelf en ook niet om haar zusje Nissy van 6. Die twee zijn allebei okay, net als hun moeder. Mijn zenuwen komen door hun vader, Samuel.
Vorig jaar is hij door radicale hindoes in elkaar geslagen, waardoor zijn hersens beschadigd raakten en hij niet meer kan praten en lopen. Sinds die tijd zit hij in rolstoel en kan hij zelf helemaal niks meer.

Nu, een jaar later, ben ik op weg naar het huis van Samuel, zijn vrouw en hun twee dochters. Hoe gaat het nu met hen? Kan ik een gesprek voeren met de vader?
Vinaya doet open als we aanbellen. Een vrolijke lach heeft ze op haar gezicht en dat stelt mij ook een beetje gerust.

Hey, Vinaya, hoe gaat het met je vader?
„Best goed, hij kan alweer beter dingen onthouden en hij begrijpt steeds vaker wat we tegen hem zeggen. Dan knikt hij met zijn hoofd en weten we: dat heeft hij begrepen.”
Vinaya vertelt dat haar vader nog wordt behandeld door een therapeut om hem nóg meer op te laten knappen. Even later wordt Vinaya’s vader de kamer binnengereden en tegenover me geplaatst. Ik zie een vriendelijke man die nog niet in staat is om ook maar iets te zeggen.

Wat is er precies gebeurd?
Vinaya vertelt: „Mijn vader deelde vorig jaar Bijbels en evangelisatiefolders uit aan mensen op straat. Dat doet hij wel vaker, maar nu ging er iets mis. Jongens en mannen kwam op hem af en bedreigden hem. „Stop met dat uitdelen van Bijbels”, riepen ze en tegelijkertijd sloegen ze hem.”

Hoe weet je dat dit gebeurde?
„Er zijn mensen die het zagen gebeuren, en die hebben dat aan de politie verteld.”
Toen haar vader werd aangevallen, zat Vinaya op school. Daar vroegen vriendinnetjes wat er met haar vader was gebeurd, maar Vinaya zelf wist nog van niets. Ze schrok flink en snelde naar huis. Haar moeder vertelde het vreselijke nieuws.
Die week zijn zij en haar zusje niet meer naar school geweest, zo spannend was het: hoe zou het met hun vader aflopen?

Vinaya vertelt dat diezelfde dag nog een heleboel mensen uit haar kerk de straat op gingen om te protesteren tegen wat er was gebeurd en ook bij het ziekenhuis waar haar vader naartoe was gebracht, kwamen mensen bij elkaar. Zomaar onschuldige christenen op straat aanvallen, dat kan toch niet?

Dát haar vader gevaar liep, wisten ze thuis wel. Vinaya vertelt dat gemeenteleden hem hadden gewaarschuwd: ga niet alleen de straat op om te evangeliseren, maar sluit je aan bij een groep, dan sta je sterker als het mis gaat. Maar haar vader wilde daarvan niet weten, hij bleef er alleen opuit gaan om het Evangelie aan iedereen te vertellen.

Opgepakt
Gelukkig zijn er daarna een paar jongens opgepakt die ervan verdacht worden haar vader te hebben aangevallen. Maar of die ook bestraft zullen worden?
Het is jammer dat haar vader niet kan vertellen wat er precies is gebeurd. En als hij misschien straks weer kan praten, is de kans groot dat hij niets meer weet van die aanval.

Ook waren er niet veel mensen die het zagen gebeuren.
Wat het nóg lastiger maakt: de artsen in het ziekenhuis zeggen dat ze op foto’s geen beschadiging van de hersens kunnen vinden.

Is die aanval dan een verzinsel?
„Zeker weten van niet”, reageert Vinaya. Maar wát er zich precies heeft afgespeeld blijft onduidelijk. Vinaya’s vader is niet de enige die is aangevallen door radicale hindoes. Ook mensen uit andere kerken die de straat opgaan met Bijbels en folders worden lastiggevallen. Ook als groep ben je dus niet helemaal veilig.

Na een uurtje nemen we weer afscheid – Vinaya’s vader raakt snel vermoeid en daarom is het beter om niet te lang te blijven. Opgelucht vertrek ik weer. Het gaat beter met Samuel. Maar ik ben ook geschrokken: zó kan dat dus gaan met christenen die in India voor hun Heere uitkomen!