Paarden zijn lief en voelen je aan

Hun ponyrijles begint pas om half elf, maar om kwart voor tien ´s ochtends zijn Elise Janssen (12) uit Dodewaard en Lieke Bor (10) uit Opheusden al bij Stal ’t Nijland in Opheusden. Ze zijn vaak de hele zaterdag bij de manege te vinden.

Even voorstellen

Ik ben Elise Janssen, ik ben 12 jaar en kom uit Dodewaard. Mijn favoriete paard op de manege is Zafira. Fjorden of schimmels vind ik de mooiste paarden. Als ik bij de paarden ben ga ik het liefst paardrijden of de dieren borstelen. Ik heb ongeveer vier of vijf jaar paardrijles en ik denk dat ik het beste ben in galopperen.

Ik ben Lieke Bor, ik ben 10 jaar en ik woon in Opheusden. Karmalita is mijn favoriete paard van de manege. Fjorden vind ik heel mooie paarden. Ik ga het liefst paardrijden of gewoon de paarden verzorgen. Ik heb ongeveer drie of vier jaar les en ik ben denk ik het beste in hoeken rijden.

Paarden verzorgen

„We komen vaak eerder om de paarden te verzorgen”, vertelt Elise. Sijgje, het paard, wordt door de meisjes geborsteld en opgezadeld. „Ik houd van kleins af aan al heel veel van paarden”, legt Lieke uit. „Ik speelde met paardenspullen van Playmobil en we gingen soms op vakantie naar een park waar je paardenritten kon maken. Ik vond dat zo leuk dat ik graag op paardrijles wilde.” Voor Elise begon de hobby wat anders. „Een vriendin van mijn moeder was bij ons en zij vroeg of ik het niet leuk zou vinden om op paardrijles te gaan. Toen vond ik het heel leuk. Ik zou nu graag een eigen paard willen. Als ik op de middelbare school zit en ik vind het nog steeds leuk, mag het misschien.”

Het is tijd voor de les. Lieke krijgt les op Karmalita en Elise op Zafira. Het zijn twee pony’s. Marjolein van Voorst geeft Lieke en Elise ponyrijles en legt uit waarom ze nog geen les krijgen op een paard. „Om op een paard te kunnen rijden moet je lang genoeg zijn, om het paard duidelijk te kunnen maken wat hij moet doen. Maar het gewicht van de ruiter en het niveau van paardrijden zijn ook belangrijke factoren.”

Als Lieke en Elise op de pony’s zitten, mogen ze eerst rustig rondjes in de bak stappen. Karmalita en Zafira lijken wat onrustig. Ponyrij-instructrice Marjolein merkt het gelijk. Ze denkt dat het te maken heeft met het geluid van de camera van de fotograaf. „Laat niet merken dat je zelf afgeleid bent”, spreekt ze de meiden toe. „De pony voelt dat. Zijn oren gaan naar voren en hij gedraagt zich anders. Paarden zijn vluchtdieren en willen weg als ze denken dat er gevaar dreigt. Jullie moeten de pony’s dus geruststellen en laten merken dat er niets aan de hand is.” Liekes pony reageert niet zo snel op de hulpen die Lieke geeft. Ze krijgt een zweepje. Door die alleen al vast te houden, wordt de pony er weer aan herinnerd dat ze naar Lieke moet luisteren.

Meer actie!

Als de pony’s een beetje gewend zijn, is het tijd voor meer actie. „Jullie mogen aandraven”, roept Marjolein. Elise en Lieke geven de pony’s een hulp. Door met hun voeten tegen de buik van de pony te drukken, weet die dat hij moet gaan draven. „Ja, heel goed”, roept Marjolein. En even later: „Nu mogen jullie rustig van hand veranderen. In plaats van linksom te rijden, gaan de pony’s na de van handverandering rechtsom door de bak. Marjolein is tevreden. „Jullie mogen nu in galop. En mooi zitten. Je borst vooruit. Ga maar heel stoer zitten.” De meisjes gaan nu afwisselend in stap, draf en galop de bak door. „Nog een keer aandraven, want die was niet van jou”, instrueert Marjolein. „Ik bedoel daarmee dat het paard niet reageerde op een hulp, maar zelf bedacht om in draf te gaan”, legt ze uit. „Je moet dan weer even laten merken dat de pony alleen mag gaan draven als je dat aangeeft.”

Marjolein was vroeger net als Elise en Lieke, vertelt ze. „Ik had paardenbehang, paardentijdschriften en barbies met paarden. Paardrijden is best duur, dus ik mocht van mijn ouders op les als ik het nog steeds leuk vond als ik naar de middelbare school ging. Het is niet over gegaan en ik rijd al vanaf mijn elfde. Na een aantal jaar kreeg ik wat taken bij de manege waar ik les gaf. En nog weer wat later mocht ik zelf lesgeven.” Inmiddels is Marjolein instructrice bij Stal ’t Nijland in Opheusden. Paardenbehang heeft ze niet meer. „Op de middelbare school begon ik nog met een paardenagenda. Op den duur wilde ik wat anders. En ook mijn paardenbehang ging eraf. Het was niet stoer meer en als ik vriendinnen mee naar huis nam, zagen ze dat natuurlijk.”

Heel fanatiek

Marjolein is tevreden over de les van Lieke en Elise. „Ze zijn allebei heel fanatiek. Ze komen zaterdagmorgen vaak al voor tienen en blijven hier wel tot een uur of één. Dan belt één van de moeders dat ze naar huis moeten komen”, lacht ze.

Lieke en Elise zadelen de pony’s weer af en ruimen de spullen op. Sarah de Heus (10) helpt hen mee. Ze zit bij de meiden in de klas, maar heeft op een ander tijdstip les. „Ik vond paarden eerst stinken”, lacht Sarah. „Maar ik wilde graag op een sport en probeerde toen paardrijles. Toen vond ik paarden eigenlijk heel lief.” Ze krijgt instemming. „Ja, ze zijn zo schattig”, vindt ook Lieke. „En ze voelen je aan”, voegt Elise toe. „Ik ontspan echt als ik bij de paarden ben. Soms is het op school bijvoorbeeld niet leuk. Ik vind rekenen moeilijk. Als ik dan bij de paarden ben, vergeet ik dat helemaal.”

Buitenrit

Misschien gaan Lieke, Elise en Sarah binnenkort hun grote paardendroom waar maken. „We willen een keer een buitenrit maken met paarden”, vertelt Sarah. Marjolein kan het ze alleen maar aanraden. „Een strandrit maken, is het mooiste wat er is. Je kunt dan echt genieten van de vrijheid en de ruimte om je heen.”

× ← →