Maura gaat elke week naar de kinderboerderij

Maura (11) is vaak op de kinderboerderij in De Glind te vinden. Ze kent de namen van de dieren, weet veel over hun verzorging, verschoont de hokken, speelt met de geitjes en knuffelt met de katten. 

"Hé schatje!" Vrolijk begroet Maura Cornelissen (11) uit Achterveld de pony op de kinderboerderij in De Glind. „Eerst waren er twee”, vertelt ze. „Ik heb weleens geprobeerd erop te rijden, maar ik was te bang, dus nu doe ik het niet meer.”
Ze weet wel alles over ponyverzorging. Dat leerde ze allemaal op de kinderboerderij. Ze komt er heel vaak, al zeven jaar lang. „Toen ik hier voor het eerst kwam, was ik vier. Toen kon ik natuurlijk nog niet zo veel, maar ik heb hier ondertussen heel veel geleerd. Het blijft leuk hier, want er komen steeds nieuwe diertjes bij,” vertelt ze.

Voeren
„Ik vind het leuk om met ze te spelen en ze te verzorgen. Meestal begin ik in de ochtend bij de geitjes. Ik mag ze voeren en als er kleine kinderen op bezoek zijn op de kinderboerderij, mogen ze van mij altijd even meehelpen, dan vertel ik wel hoe het moet. We hebben speciale voerzakjes. Sommige geiten springen tegen je aan, ze zijn allemaal tam en niet bang voor mij. Ik houd echt van dieren. Thuis hebben we in totaal zeven hamsters gehad. De vorige is precies op dierendag dood gegaan, dat was niet zo leuk. Nu hebben we een mannetje, mooi bruin gekleurd. Zijn naam is RedBull, hij is heel snel. Deze heb ik niet zelf uitgekozen, maar als hij ook dood gaat, ben ik daarna weer aan de beurt om er één te kiezen. We hebben ook drie keer een kat gehad.’

Knuffelen
Op de kinderboerderij zijn de katten Maura’s favoriet. Ze vindt het heerlijk om even met een kat te knuffelen. „Ze hebben allemaal een naam en hebben ook allemaal een eigen karakter. Je leert ze vanzelf kennen, als je er vaak genoeg komt, en ze worden tam als je vaak met ze speelt. Een keer was er een kat in mijn nek gaan liggen. Lekker warm. Toen ben ik zo in slaap gevallen. Ik houd de katten altijd goed in de gaten als ik er ben. Er is er één bij die iets met zijn hersenen heeft. Pas kwam er bloed uit een oor, dat heb ik toen meteen tegen de baas gezegd. Straks zal ik de kattenbakken trouwens nog even verschonen, dat doe ik best wel vaak.”

Kinderfeestje
Eerst gaat Maura verder met haar rondleiding. Over alle dieren weet ze wel iets te vertellen. En dat doet ze dan ook vaak, als ze op de kinderboerderij is. Soms begeleidt ze groepjes kinderen die hier hun kinderfeestje houden. „Als ze alles gezien hebben, mogen ze gaan spelen, of ponyrijden of helpen met poep opruimen. Net wat ze willen.”
Via de ezels komt Maura bij de kalkoenen, die buiten lopen. „Even oppassen, want er is er één bij die heel vals is. O nee, dat is deze niet. Deze is gewoon normaal, daar hoef je niet bang voor te zijn.”

Vernoemd
De verschillen tussen de dieren zijn klein, maar doordat Maura er vaak komt, ziet zij ze precies. Over alle geitjes in de volgende wei kan ze ook wel wat vertellen. „Kijk, dat ben ik”, lacht ze. „Dat kleine geitje is naar mij vernoemd, ook een Maura!”
Moedergeit staat er vlakbij. Maura weet dat deze geit blind is. En een van de andere geiten komt uit Egypte, vertelt ze. Binnen zitten nog meer geiten, met jongen. „Ik was erbij toen deze geboren werd”, wijst Maura. „Volgens mij is het een vrouwtje. Toen ze net geboren was, slingerde de baas haar heen en weer. Hij is geen dierenbeul hoor! Dat hoort erbij, zo kon ze het slijm uit haar longen kwijtraken.”
Ze stapt even in de bak bij de varkens, om hen uitgebreid te begroeten. „Deze heeft geleerd om mij een high five te geven,” zegt ze trots.
Op de grond liggen nog stukken brood. Het is niet de bedoeling dat bezoekers hun oude brood meenemen en dat aan de dieren voeren, daar kunnen ze ziek van worden. Het brood voor de dieren komt rechtstreeks van een bakker uit de buurt. Binnen staan twee grote winkelkarren vol broden klaar, waar de dieren wel veilig van kunnen eten.

Verschonen
Binnen zijn ook nog verschillende kleine dieren te vinden. Gerbils bijvoorbeeld, een soort kleine ratjes. „Het verschonen van hun hok is een drama”, vindt Maura. „Het duurt altijd heel lang, omdat je het zand moet zeven. Maar dat is wel heel belangrijk, want dan kun je het schone zand weer terugdoen in het hok.”
Of ze niet bang is voor de ratjes? „Natuurlijk niet! Ze zijn tam, je kunt ze gewoon in je hand nemen. Kijk maar!” En ze doet het meteen even voor.
Het liefst zou ze ook even een klein konijntje vasthouden, maar dat gaat nu niet. De konijntjes krijgen medicijnen omdat ze ziek zijn, dus mogen ze er niet uit.
Gelukkig zijn er genoeg andere dieren te knuffelen.
En als Maura ze allemaal gehad heeft? Dan gaat ze nog even terug naar de katten. Want dat blijven toch haar lievelingsdieren.

Elke week
Maura is elke week wel op de kinderboerderij te vinden. Als het lekker weer is, komt ze op zaterdag op de fiets. Ze is er vanaf het begin van de ochtend tot het eind van de middag, en heeft er altijd genoeg te doen. Pas hielp ze bijvoorbeeld met een nieuw hek plaatsen. Maura is niet de enige die vaak op de kinderboerderij meehelpt. Vandaag zijn er ook een paar oudere jongens, die stallen uitmesten en druk heen en weer lopen met speciale kruiwagens. Maura zou het wel leuk vinden als er meer meisjes van haar leeftijd bij zouden komen.

× ← →