Een kerkdienst in het buitenland gaat vaak anders

Een kerkdienst in het buitenland is vaak anders dan bij ons. Ga je mee op reis naar de kerk in andere landen van de wereld?

“Ik geloof… één heilige, algemene, Christelijke Kerk.” Dat hoor je iedere zondag. Kerk, dat betekent: ‘wat van de Heere is’. De Heere God roept mensen uit allerlei landen en volken tot Zich om voor altijd bij die Kerk te horen. Door Zijn Woord en door Zijn Geest leren ze in de Heere Jezus geloven en Hem te volgen. De Heere God deed dat duizenden jaren geleden al en Hij doet dat nu nog steeds.

Hannah van Olst (9 jaar) woont in België en gaat in Antwerpen naar de kerk. “Aan het begin van onze dienst mogen alle kinderen naar voren komen en wordt er speciaal voor hen iets verteld uit de Bijbel. We zingen met verschillende muziekinstrumenten. Ik vind de liedjes heel mooi. Het is fijn om na de dienst met elkaar koffie en thee te drinken.”

Leah Donselaar (12 jaar) was op vakantie in Wales (Engeland). Ze ging daar naar de kerk. “De dienst was in het Engels. De mensen staan bij het zingen. Alle mensen bidden hardop mee met de dominee. Na de dienst gaan ze met elkaar koffie drinken. Ik vind het mooi hoe de mensen betrokken zijn bij de dienst. Ook leven ze echt met elkaar mee. Wij voelden ons erg welkom.”

Jopke Groothedde (10 jaar) woont in Jeruzalem (Israël). Een kerkdienst daar is best anders dan in Nederland. “De dienst in onze kerk begint met een korte preek. Die preek gaat over het Bijbelgedeelte dat ook in de synagoge gelezen wordt. Daarna zingen we. Dan is er weer een korte preek en gaan we bidden en weer zingen. Dit eerste stuk duurt ongeveer een uur. Dan mogen de kinderen naar voren komen en wordt er gebeden voor de club. Op de club leren we van alles. Bijvoorbeeld de Hebreeuwse namen van de Bijbelboeken: Beresjiet, Sjemot, Wajikra, Bamidbar, Devariem enzovoort. Terwijl wij op de club zitten is er voor de grote mensen een lange preek.

We gaan ook op een andere dag naar de kerk. In Israël gaan we zes dagen in de week naar school. Alleen op sabbat, de zaterdag, zijn we vrij. Daarom gaan we net als de meeste christenen hier op zaterdag naar de kerk. Alles bij elkaar duurt de dienst ook langer dan in Nederland. Vaak meer dan twee uur. En na de dienst eten we in een zaaltje nog wat broodjes. Er is ook geen collecte tijdens de dienst. Maar voor- en achterin de zaal staan een soort dozen waar iedereen wat geld in kan doen. Omdat de taal anders is, noemen we Jezus ook anders. Bij ons heet Hij Yeshua.

Ik vind het mooi dat de preek wordt gehouden in de taal waarin de Bijbel is geschreven. En dat de jufs en meesters op de club vragen over de Bijbel stellen en alles uitleggen, zodat we het echt begrijpen. Onze gemeente is een gemeente van Joden die in Jezus als Messias zijn gaan geloven. Dat vind ik ook heel mooi. 

Tegen de kinderen in Nederland wil ik graag zeggen dat het heel bijzonder is dat het Evangelie vanuit Israël helemaal naar Nederland is gegaan!”

Willem Meuleman (9 jaar) vertelt vanuit Powakka (Suriname) over een ’s zondagse kerkdienst. “De mensen worden met auto's opgehaald. Er komen ongeveer vijftig mensen naar de kerk, bijna allemaal indianen. Mijn vader preekt en we zingen en bidden met elkaar. Na de kerkdienst drinken we altijd limonade en daarna worden de mensen weer naar huis gebracht. Maar dan is er nog wel zondagsschool voor de kinderen.

Een kerkdienst is anders dan in Nederland. We bidden met alle mensen hardop het Onze Vader en ook zeggen we samen de geloofsbelijdenis op. De mensen zitten gewoon op plastic tuinstoelen. De preekstoel is veel kleiner dan in Nederland. Mijn vader gebruikt geen microfoon. Bij de preek laat hij soms plaatjes zien. Mijn vader is dominee en organist tegelijk. Ik vind het fijn dat ik de preken in Suriname bijna helemaal kan begrijpen. Tegen de kinderen in Nederland wil ik zeggen dat het belangrijk is om naar de kerk te gaan, ook als je nog klein bent. Je kunt aan de dominee vragen of hij ook dingen wil zeggen tegen de kinderen, zodat die de preek ook kunnen begrijpen.”

× ← →