Aan twee wieken de lucht in

Hoe vliegt een helikopter rechtdoor? Waarom heeft de piloot een koptelefoon op? En hoe zorg je dat je niet botst met vliegtuigen? Miriam van den Bosch (10) uit Barneveld weet het nu. Zij vloog in een echte heli.

Met een druk op de knop vliegt de roldeur van de hangar omhoog. In de grote schuur staan twee helikopters, een oude en een nieuwe. Ze zijn van meneer De Kruif, die zelf ook piloot is. Hij heeft een helikopterbedrijfje. Mensen kunnen bij hem vliegles nemen, of een rondvlucht maken.

„Deze is nog van het Koninklijk Huis geweest”, vertelt meneer De Kruif. Hij wijst naar de oude, blauwe helikopter. „Hier voorin zit een oranje raampje. Daarachter zat prinses Beatrix weleens. Drie jaar geleden zette de Koninklijke Luchtmacht het toestel te koop, omdat hij te oud werd. Toen heb ik hem gekocht.”

800 kilogram
Naast de koninklijke vliegmachine staat een kleinere, zwarte helikopter. Daar gaat Miriam in vliegen. Het is een Robinson 44. In de tank zit 240 liter AVgas, een soort benzine. Het gevaarte weegt 800 kilogram. Dat is ongeveer net zo zwaar als een kleine auto.

Meneer De Kruif rijdt de vierpersoonshelikopter naar buiten. Naast de hangar ligt een grote, kale betonnen vloer. Daar kan de heli opstijgen. Dat is maar goed ook. Als je dat boven losse grond zou doen, waait al het zand weg.

Miriam gaat nog even naar de wc. „Ik heb nog nooit gevlogen, dus ik vind het best spannend.” Als ze terug is, stapt ze met meneer De Kruif in de helikopter. Hij start de motor. Voordat een helikopter de lucht in mag, moet de piloot eerst een checklist afwerken. Staan de lichten aan? Klopt de hoogtemeter? Werkt de brandstofpomp? Er zijn wel 43 dingen die gecontroleerd moeten worden. Dat is nodig voor de veiligheid.

Langzaam geeft de piloot meer gas. De wieken draaien steeds harder. De motor maakt nu zo veel herrie dat je heel hard moet schreeuwen om elkaar te verstaan. Tijd om de kop-telefoons op te zetten. Er zit ook een microfoon aan, zodat je met elkaar kunt praten.

Door de koptelefoon klinken voortdurend stemmen. „Wie zijn dat”, vraagt Miriam. „Je hoort iemand van de luchtverkeersleiding die met piloten praat”, antwoordt meneer De Kruif. „Bij de luchtverkeersleiding zien ze op een groot scherm alle vliegtuigen en helikopters die door de lucht vliegen. Door met de piloten te overleggen, zorgen ze dat er geen botsingen komen.”

„Delta Hotel Golf Victor Bravo, Robinson 44 helicopter, VFR flight, Stroe, Zulu location to Lelystad”, klinkt de stem van de piloot door de koptelefoon. „Voor je de lucht ingaat, moet je je aanmelden bij de luchtverkeersleiding”, legt hij uit. „We praten in het Engels en met allerlei codes, het lijkt net geheimtaal. Ik vertelde zojuist met welke helikopter we gaan vliegen en dat we naar Lelystad gaan.”

Meneer De Kruif geeft nog meer gas. De motor brult. Langzaam komt het toestel los van de grond. Eerst maakt hij een klein rondje over het weiland naast de startplek. Daarna stijgt de heli snel verder. Al snel worden de huizen, auto’s en mensen heel klein. „Iedereen lijkt wel van lego”, klinkt Miriams stem door de koptelefoon.

Wolken
Langzaam schuiven snelwegen, kerken en meertjes onder de helikopter door. „Het lijkt alsof we heel langzaam gaan, maar hier zie je dat we met een snelheid van 100 knopen vliegen”, zegt meneer De Kruif terwijl hij naar een van de tellertjes wijst. „Dat is ongeveer 200 kilometer per uur.”

De vliegmachine is nu bij Ermelo. Hij zit bijna in de wolken, 1000 meter boven de grond. De cabine begint te schudden. „De lucht is vlak onder de wolken instabiel; het waait daar vaak hard”, legt meneer De Kruif uit.

De koeien in de weilanden worden weer groter. „We gaan nu lager vliegen, want we komen in de buurt van Lelystad Airport. Je moet de vliegtuigen die hier door lucht suizen niet in de weg zitten”, legt meneer De Kruif uit. Via de radio laat hij aan de verkeerstoren bij het vliegveld weten dat de helikopter wil landen.

De piloot stuurt het toestel met een grote bocht naar de landingsplaats. Daar blijft hij vlak boven de grond hangen. „Hier zou je dus kunnen uitstappen en even een kopje koffie kunnen drinken in het restaurant”, vertelt meneer De Kruif. „Maar wij gaan weer door. Eerst naar het huis van Miriam, en dan weer naar de hangar.”

Mini-wereld
Tien minuten later is de heli bij Barneveld. „Kijk daar”, wijst Miriam. „Dat huis met die dakkapel, daar woon ik.” De helikopter blijft er even boven hangen. „Jullie moeten de achtertuin eens opruimen”, lacht meneer De Kruif. Even later vlieg hij via Kasteel De Schaffelaar terug naar Stroe.

„Het leukste vond ik dat je alles van bovenaf heel klein kon zien. Alsof je boven een miniwereld vliegt”, vertelt Miriam als de helikopter weer op de grond staat. „Bij het opstijgen kreeg ik een raar gevoel in mijn buik, maar verder vond  ik het helemaal niet eng. Ik zou zo nog een keer willen.”

× ← →