Over twee meisjes, een paard en een gezin zonder moeder

Twee meisjes en een paard op een boerderij. Dat klinkt best gezellig. Maar pas op: Raia en Galina leven met hun vader in armoede en ze hebben geen moeder. Die heeft hen verlaten.

Raia (11) en Galina (10) Nalbus staan me giechelend op te wachten als ik via een modderpad naar hun huisje probeer te komen. Terwijl ik met grote moeite vooruit kom, af en toe mijn laars verlies in de blubber of bijna uitglij, zie ik de twee zusjes bijna huppelend het pad oplopen. Er waait een gure wind en het motregent als ik hun kant opkom.

Raia en Galina wonen met hun vader Feodor in een vervallen boerderijtje, ergens op het platteland bij Resina, in het noordoosten van Moldavië. Waar is hun moeder? Die is weggegaan toen Galina nog geen jaar oud was, zegt vader Feodor. Waarom weet hij niet, maar als Feodor later vertelt dat hij vroeger vaak dronken was, zou dat wel eens het ”daarom” kunnen zijn geweest.

Raia en Galina hebben daarna nooit meer iets van hun moeder gehoord. Of toch wel? Eén keer stuurde ze een cadeautje naar de meisjes: een speelgoedkinderwagentje. Daarna bleef het stil, en nu zorgt vader Feodor in zijn eentje voor de meisjes.
Dat is best moeilijk, laat hij weten, want al die taken van een moeder -kleren wassen, eten koken en de meisjes verzorgd naar school sturen- liggen nu op zijn bordje. En hij moet ook nog geld verdienen. Dat doet hij door met zijn paard en wagen spullen te vervoeren voor mensen in de omgeving. Verder helpt hij boeren met oogsten en zaaien. Veel levert dat allemaal niet op en dat is ook wel te zien aan de armoedige toestand in het boerderijtje. Alles is oud en kapot in het huisje. De meisjes laten zien hoe ze hun huiswerk maken: achter een krukje dat als schrijftafel dient. Verder zie ik een halfverroeste wasmachine die nog altijd dienst doet in de kamer staan. „Ik giet er met een emmer zelf water in”, legt vader uit, „en laat het water na het wassen ook weer leeglopen in die emmer.” Schone kleren zijn belangrijk voor de meisjes, want op school willen ze er een beetje netjes bijlopen. Nieuwe kleren? Die zouden ze ook wel willen, maar vader denkt daar anders over. „Alleen als ik een kalfje verkoop, is er geld voor kleren”.

Wat vader als eerste op zijn wensenlijstje heeft staan? Feodor aarzelt geen moment: „Dat de meisjes snel oud genoeg zijn om me te helpen en ze voor zichzelf kunnen gaan zorgen.”

× ← →