Ethans oom en tante wonen in een drijvend huis

De oom en tante van Ethan de Wit (7) uit Gouda wonen op het water. In een gewoon huis. nou ja, gewoon? de slaapkamer ligt onder water. en als je buiten wilt spelen moet je een reddingsvest aan.

Het miezert. Kleine regendruppels vliegen bijna horizontaal door de lucht, want het waait flink. Zeker bij de oude scheepswerf in Dordrecht. Naast de kade liggen vijf huizen in het water. De drijvende woningen zitten vast aan dikke palen die in het water staan, zodat de wind ze niet weg kan blazen.

Het meest linkse huis heeft visite. Op de bank in de woonkamer zit Ethan de Wit. De 7-jarige jongen komt uit Gouda, maar vandaag is hij op bezoek bij oom Maarten en tante Elize. Die wonen sinds twee jaar op het water. „Ome Maarten heeft het zelf gebouwd, en ik en papa hebben toen geholpen”, vertelt Ethan trots. Hij vraagt honderduit over het dobberende huis.

„Kan hij zinken?” wil de leerling van groep 4 bijvoorbeeld weten. „Als het goed is niet. Het huis staat in een heel sterke betonnen bak die in het water blijft drijven. Een soort vlot”, legt oom Maarten uit. Alleen als het huis vanbinnen volloopt met water, kan hij naar de bodem zakken. „Als de pomp van de riolering bijvoorbeeld niet goed werkt en al het water stroomt terug. Dan hebben we een probleem”, vertelt tante Elize terwijl ze een vies gezicht trekt.

Surfplanken
„Waarom bent u niet gewoon op het land gaan wonen?” wil Ethan weten. „Ik ben opgegroeid bij het water. Aan alle kanten van het huis van mijn ouders waren sloten. We hadden ook boten en surfplanken waar mijn broers en ik altijd mee aan het spelen waren. Een eigen huis op of bij het water was altijd mijn droom. En tante Elize wilde gelukkig graag mee”, lacht oom Maarten.

De limonade en stroopwafels zijn op. Tijd om de het drijvende huis eens beter te bekijken. Het bestaat uit twee lagen. Op de bovenverdieping zijn de woonkamer, de keuken, het halletje en een wc. In de keuken en de kamer zitten grote ramen. „Je kunt hier uren naar buiten kijken. Naar het golvende water, de vogels en eenden of naar de boten die in de verte voorbij varen”, vertelt tante Elize terwijl een dikke gans aan komt vliegen. Hij gaat vlakbij op een paal zitten.

De rondleiding gaat verder. In de woonkamer zit een trap. Ethan rent ervan af. In een mum van tijd is hij in de logeerkamer. De ruimte is een beetje donker. Er zijn maar twee kleine ramen, hoog in de muur. Als je er door kijkt, zie je op zo’n 20  centimeter afstand het water kabbelen. De kamer ligt dus voor het grootste deel onder water.

Zeeziek
Naast de logeerkamer is de slaapkamer van oom Maarten en tante Elize. Het bed is lekker groot en je kunt er hard op springen. Dat laat Ethan even zien. „Zijn jullie nooit zeeziek als je in bed ligt?” vraagt hij, terwijl hij op het bed neerploft. „Alleen als er een groot schip heel snel langsvaart, voelen we het huis een beetje bewegen. Maar dat is zo zacht; daar hoef je niet van over te geven, hoor”, verzekert tante Elize.

In de slaapkamer zit een laag deurtje. Ethan trekt het open en kruipt erdoor. Even later komt hij in de gang naar buiten. In het hok zit namelijk nog een deurtje, aan de zijkant van de trap. De ruimte ligt vol met spullen. Ethan haalt een fel oranje reddingsvest tevoorschijn. „Die moeten kinderen aan als ze buiten gaan spelen”, zegt tante Elize.  „Het water is hier wel 4 meter diep. Het zou vreselijk zijn als er iemand verdrinkt.”

Als het zwemvest weer op zijn plek ligt, trekt Ethan de deur tegenover de slaapkamer open. Geen slaapkamer of washok, maar een werkplaats met zagen en boren komt te voorschijn. Er is natuurlijk geen tuin om een schuur in te zetten, dus heeft oom Maarten die maar in huis gemaakt.

De rondleiding eindigt buiten. Nog steeds zit de dikke gans op de paal naast het huis. Aan de pijler zitten dikke buizen die in het water om het rijtje drijvende woningen liggen. „Dat is een aanvaarbeveiliging”, weet oom Maarten. „Die zorgt ervoor dat boten niet per ongeluk tegen de drijvende woningen kunnen botsen.”

Wie van binnen naar buiten loopt, komt eerst op een terras. Er staan een tafel en stoelen op. Eromheen is een hek, zodat je er niet afvalt. Anders plons je zo in het water.

Speedboot
Ethan heeft één keer gelogeerd bij zijn oom en tante. „Dat was precies toen het heel heet was. Toen kon ik lekker afkoelen bij het water”, vertelt Ethan. „Kom je komende zomer weer?” vraagt oom Maarten. „Dan gaan we varen met een speedboot.” Daar heeft Ethan wel zin in.

Via een trapje kun je van het terras naar beneden. Daar kom je op een ander terras dat maar net boven het water uitsteekt. Als het warm is, kun je zo het water in duiken. „Hebben jullie elkaar weleens met kleren aan het water in geduwd?” vraagt Ethan giechelend. Tante Elize schudt lachend haar hoofd. Maar het ondeugende gezicht van oom Maarten verraadt dat hij het geen slecht plan vindt.

× ← →