Met kikkers op de fiets

Zodra het in het voorjaar mooi weer wordt, kun je Coert Bok (11) met een emmer vol kikkervisje en kikkers door de straten van Nederhemert zien fietsen. Hij heeft de beestjes uit de vijver van zijn opa en oma gevist en gaat er thuis van genieten.

Rondom de tuin van zijn opa en oma Oomen liggen sloten, vertelt Coert, die in groep 7 van De Wegwijzer in Nederhemert zit. „Vanuit die sloten zijn de kikkers naar de vijver gekomen. Nu zitten er wel zo’n 60 grote en 300 kleintjes in, denkt m’n opa. De vijver is echt groot: 500 vierkante meter en op z’n diepst 1,60 meter. Als je er omheen loopt, springen er overal kikkers weg. De meeste zijn groen met spikkels. Er kruipen ook dikke zwarte padden rond, maar die zitten niet in het water.”

Viseitjes
In de vijver zwemmen overigens ook visjes, die er vanzelf in gekomen zijn, vertelt Coert. Dat komt door de eenden die in de sloten zitten, legt hij uit. „Zij krijgen viseitjes aan hun veren of poten. Als ze dan een keer in de vijver van mijn opa gaan zwemmen, vallen die eitjes in het water en zo komt er vis in de vijver. Verder zit er goudwindes in, een vissoort die mijn opa bij een dierenwinkel heeft gekocht, maar daar mag ik niet op vissen.”

Uitruststeen
De andere visjes vangt Coert wel, samen met de kikkers, die hij mee naar huis neemt. „Sommige kikkers hebben een lijf van wel 8 centimeter! Ik vind ze grappig, ze springen overal heen. En het is heel bijzonder om hun ontwikkeling van kikkervisje tot kikker te zien.” Thuis doet Coert de diertjes in een grote bak. In het midden legt hij een steen, waarop de kikkers kunnen uitrusten. Dankzij een plank met gaatjes erin kunnen ze niet weglopen of door andere dieren gepakt worden.

Schoon water
„Het water ververs ik regelmatig. Anders gaat dat er vies uitzien en stinken, en dan zouden de kikkers dood gaan. Ze eten insecten. Soms geef ik ze dode vliegen en wij voeren ze ook wel eens visvoer.” 

× ← →