„Het servies kieperde uit de kast door een aardbeving”

„Ecuador is een mooi vakantieland”, vindt Jonathan Elenbaas. Hij woont met zijn ouders en vijf broertjes en zusjes in het Zuid-Amerikaanse land. „Maar het liefst ben ik in Nederland, waar onze familie en vrienden zijn.”

Jonathan (13) en Elsemieke (8) Elenbaas wonen sinds 2013 in Zuid-Amerika, samen met hun ouders, hun broers Jurriën en Diederick en zussen Marthe en Anna. Oudste zus Anne­mien is in Nederland. Hun vader is sinds 2013 evangelist in Ecuador, uitgezonden door de Zending Gereformeerde Gemeenten (ZGG). „Mijn vader vertelt het Evangelie aan mensen die nog nooit van de Heere hebben gehoord”, legt Elsemieke uit. Het gezin Elenbaas woonde een aantal jaren in Quevedo en verhuisde in januari vorig jaar naar de stad Portoviejo.

Ecuador is een land dat bijna zeven keer groter is dan Nederland. Het grenst aan de Stille Oceaan. Er zijn in het land regen­wouden, vulkanen en hoge bergen.

„Ik mis hier mijn moedertaal, het Nederlands”, vertelt Jonathan. „En het fietsen. Ik houd van fietsen, maar in Ecuador is dat best gevaarlijk. Er zijn geen fietspaden en automobilisten houden geen rekening met fietsers.”

Jonathan en Elsemieke gaan gewoon naar school. Niet op de fiets of met de bus, zoals veel Nederlandse kinderen, maar met de taxi. „Onze school is aan de andere kant van de stad. We staan om zes uur op en om halfzeven vertrekt de taxi. Van zeven uur ’s morgens tot kwart voor twee ’s middags krijgen we les.”
Na die tijd zijn broer en zus vrij en hebben ze tijd voor spelletjes en hobby’s.

Aardbeving
De twee hebben vorig jaar een zware aardbeving meegemaakt. In het gebied waar het gezin Elenbaas woont, werd de noodtoestand uitgeroepen. „We zaten op zater­dagavond op de bank koffie te drinken”, herinnert Elsemieke Elenbaas zich. „Anna was naar de keuken om voor Marthe een glaasje water te halen toen alles begon te beven, twee minuten lang. Het servies kieperde uit de kasten, muren scheurden en de boekenkast viel om. Ik was heel bang dat ons huis zou instorten. We sleepten onze matrassen naar beneden om in de buurt van de deur te slapen, omdat we bang waren dat ons huis bij naschokken zou kunnen instorten. We sliepen die nacht nauwelijks. Nu ben ik niet meer bang voor naschokken, maar ik vond het in het begin niet fijn om weer in mijn stapelbed te gaan slapen.”

Schudden
Na de aardbeving ging het gezin Elenbaas naar de kerk, waar Jurriën en Jonathan waren. Jonathan: „Ik herinner me dat de lamp daar zachtjes begon te bewegen en te knipperen. Dat stopte weer. Daarna ging het licht ineens aan en meteen daarna viel al het licht uit. De aarde begon hard te schudden. Mijn vriend stond in de deur­opening. Ik probeerde naar hem toe te lopen, maar ik viel op de grond omdat de aarde heen en weer ging, wel twee minuten lang. Na de aardbeving zochten mijn ouders en mijn broers en zussen ons op in de kerk. Samen met mijn vader en meester Jos Cordol gingen we de wijk in, om te kijken of we daar de helpende hand konden bieden.”

Er was veel schade in de stad. Ook kwamen er door de aardbeving in Ecuador honderden mensen om.

Aardedonker
Jonathan had al eerder een aardbeving meegemaakt, toen hij nog in Quevedo woonde. „Maar deze aardbeving was erger: het angstige was ook dat het licht uitviel en het aardedonker werd.”

Hij heeft ervaren dat je nauwelijks veilig bent tijdens een aardbeving. „Ik skeeler vaak op betonnen platen, maar die lagen na de aardbeving schots en scheef”, vertelt hij. „Toen ik een keer op mijn waveboard bezig was, kwamen er ineens naschokken. Mijn broertje Diederick was met zijn vriendje buiten aan het spelen en is vreselijk geschrokken. Ik merkte de schokken pas toen ik van mijn waveboard af sprong en op de bewegende grond landde.”

Elsemieke is nog steeds onder de indruk van het bijzondere verhaal dat een gemeente­lid na de aardbeving vertelde. „Deze moeder legt haar kindje altijd in een wiegje naast haar bed te slapen. Juist op de avond van de aardbeving nam ze haar baby mee naar de kerk. Toen ze thuiskwam, zag ze dat haar bed vernield was door een zware balk. In het wiegje was een enorme brok steen gevallen.”

Dit is deel 1 in een serie over kinderen van zendelingen.

× ← →