Legosteentjes van zand

Wat doe jij het liefst op het strand? Zandkastelen bouwen natuurlijk! Floris van de Vendel (8 jaar) en Eva van Dam (7 jaar) kijken de kunst af bij volwassenen die de hele week bouwen aan grote zandkunstwerken!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

„Welkom bij de Zandsculpturen in Garderen!” Eva en Floris worden begroet door Maxim. „Loop maar achter mij aan, dan nemen we de geheime ingang. Hoor je dat gepiep? Dat is het alarm.” 

NIET AANRAKEN

Aan het einde van een lange, donkere gang komen Eva en Floris in een grote ruimte. Recht voor hen lezen twee ‘kinderen’ een ‘boek’. Achter hen staat een enorm ‘boek’ waar allerlei letters uit dwarrelen. De lucht hangt er vol mee. Je ziet direct dat het thema van de nieuwe tentoonstelling ”boeken” is. „Wow, alles is van zand!” roept Eva. Maxim knikt: „Eigenlijk mogen hier nog geen bezoekers komen: we zijn de tentoonstelling nog aan het opbouwen. Zoals je ziet, ligt er overal zand. Er zijn nog geen nette looppaden en om de kunstwerken staan nog geen hekken. Let dus heel goed op waar je loopt: we mogen de sculpturen niet aanraken!”

LEGOBLOKJES

Voorzichtig stappen Eva en Floris om de hopen zand heen. In de ruimte zijn verschillende kunstenaars bezig om de kunstwerken te maken. Maxim vraagt: „Wat is het belangrijkste dat je nodig hebt om een zandsculptuur te maken?” „Zand!” roepen de kinderen tegelijk. Maxim knikt: „Inderdaad, maar het is heel belangrijk dat je goed zand hebt. Als je oud strandzand onder de microscoop bekijkt, zijn het ronde korreltjes: ze glijden langs elkaar en je kunt er niets mee bouwen. Maar als je korrels jong rivierzand onder de microscoop legt, lijken het net Legosteentjes.” Hij neemt een handje zand van de grond en knijpt het samen: „Kijk maar, je ziet gelijk een vormpje ontstaan.” Eva en Floris pakken ook een handje zand en proberen het. Inderdaad, dit zand lijkt net sneeuw!

AANSTAMPEN

Om een kunstwerk van zand te bouwen, heb je eerst een blok stevig zand nodig dat ongeveer zo groot is als je kunstwerk moet worden. Maxim laat zien hoe je zo’n blok maakt. „Kijk, hier zie je de bekistingen.” Hij wijst naar een grote, houten kist zonder bodem. „Hier doen we het zand in. We mengen het met water en stampen het dan met een machine aan tot een stevige laag. Zo bouwen we laagje voor laagje een groot blok zand op.” 

Even verderop is een man bezig met een schroefmachine. „Kom, dan gaan we kijken hoe hij de bekisting weghaalt!” Snel lopen Eva en Floris achter Maxim aan. De schroeven worden losgemaakt en een van de zijkanten is los. „Tellen jullie maar af!” roept Maxim, terwijl hij samen met een medewerker het houten paneel vastpakt. Eva telt: „Een, twee, drie...” De plank ploft op de grond. Een dikke plak zand komt te voorschijn, stevig als steen.

TIEN AUTO'S

Maxim klopt op een vierkant blok zand zo groot als twee koelkasten naast elkaar. „Voel maar eens hoe stevig dit is.” Floris duwt hard, maar er komt geen beweging in! „Hoeveel kilo weegt dit blok, denken jullie?” Even blijft het stil. Floris doet een gok: „45 kilo?” Maxim schudt zijn hoofd. „75?” probeert Eva. „Allebei mis! Dit blok zand weegt zeker 2000 kilo. Zie je het megablok hiernaast? Dat weegt ongeveer net zoveel als tien auto’s!” 

TROFFEL, KWAST EN FÖHN

Maar hoe maak van je nu van zo’n blok zand een mooi kunstwerk? „Je hebt daar een heleboel gereedschap voor nodig. Maar ja, als je naar de winkel gaat, kun je daar geen zandsculpturengereedschap vinden.” Maxim pakt een aantal spullen van een berg zand. „Kijk, deze troffel gebruikt een bouwvakker ook. En de kwast komt uit het schildersvak.” Een van de kunstenaars wenkt Eva en Floris. „Willen jullie het ook proberen?” Hij geeft hen een soort harkje. Eva wrijft er voorzichtig mee over het zand. Korreltjes vallen op de grond en er blijven ribbels op het blok achter. „Weten jullie wat dit is?” vraagt Maxim. Hij houdt een zwart apparaat op Floris en Eva gericht. Als hij het aanzet, komt er een stroom lucht uit. Verschrikt zetten ze een stap achteruit. „ Een föhn!” roept Eva verbaasd. „Kijk maar.” De kunstenaar pakt de föhn en blaast ermee over zijn kunstwerk. Losse korreltjes zand stuiven alle kanten op en de omtrek van een jongetje wordt steeds duidelijker. 

KOALA VAN ZAND

„Kijk maar eens om de hoek. Daar staat iets wat jullie vast wel herkennen.” Nieuwsgierig lopen Eva en Floris een stukje verder. Eva is de eerste: „Dat is de ark van Noach!” „Inderdaad”, zegt Maxim. „De Bijbel krijgt natuurlijk ook een plaats in onze boekententoonstelling: hier beelden we het verhaal van Noach en zijn ark uit. De ark is er al en daar zie je een aantal dieren.” „Een koala!” roept Eva, terwijl ze naar een zanderige figuurtje wijst. Een kunstenaar wrijft met een schepje over een figuur naast de koala. „Wat zou dat worden?” vraagt Maxim zich af. „Een aap”, zegt Floris direct. Eva twijfelt: „Ik vind het meer een poes.” „Vraag het haar maar”, zegt Maxim. Floris loopt naar de kunstenaar toe en vraagt haar wat ze aan het maken is. „Sorry”, zegt ze in het Engels, „ik kan geen Nederlands verstaan.” Maxim vertaalt de vraag van Floris in het Engels. „Ah”, antwoordt de kunstenaar, „eigenlijk weet ik zelf nog niet wat het wordt. Willen jullie me helpen?” Ze pakt twee papieren waar een heleboel dieren op zijn afgebeeld. „Welk dier zal het worden?” Eva en Floris twijfelen. Een otter of een stinkdier? De vrouw schudt twijfelend haar hoofd. „Die!” Floris wijst naar een rode panda. De kunstenaar houdt het plaatje naast haar kunstwerk en knikt goedkeurend. „Ja, dat zou het best eens kunnen worden!”

SCHOENENSCULPTUUR

„Komen Noach en zijn vrouw ook nog ergens?” vraagt Eva zich af. Maxim knikt. „Zie je dat grote blok middenin? Dat wordt Noach. Misschien komt zijn vrouw er ook nog bij, daar beslist de kunstenaar over. Kom over een paar weken maar eens terug om het sculptuur te bekijken.” Floris knikt enthousiast: „Dan zien we ook of het dier een rode panda is geworden.” Al stampend lopen ze naar de uitgang. Eva lacht: „Kijk„ mijn schoenen zijn ook een zandsculptuur geworden!”

× ← →