School in Apeldoorn maakt tekeningen voor vluchtelingen

Met een schoenendoos vol kaarten en tekeningen gingen vier leerlingen van de Eben Haëzerschool in Apeldoorn donderdag op bezoek bij een groep vluchtelingen. Om hen welkom te heten in hun stad.

Sommige vluchtelingen staan buiten te roken. Anderen lopen binnen rond in de grote hal van het gebouw waar ze nu tijdelijk wonen. Maar de meesten van hen zijn aan het eten. „Warm eten”, zegt iemand die daar werkt. „Dat krijgen ze altijd tussen de middag.”

Rebecca Exalto, Corina van Schaar, Geert de Jong en Jonathan Weessies kijken hun ogen uit. De vier leerlingen van groep 8 zijn nog nooit eerder bij een opvang voor asielzoekers geweest. En in dit gebouw wonen er maar liefst 400 tegelijk.

„Weten jullie uit welke landen de vluchtelingen komen die hier wonen?” vraagt een juf van hun school. De vier knikken: Syrië en Eritrea. „In Syrië is het oorlog en wat er in Eritrea is, weet ik niet”, zegt Rebecca.

Blij
De vier lopen met de tekeningen naar een groepje mannen dat buiten op een bankje zit, lekker in de zon. „Mogen we jullie tekeningen geven die gemaakt zijn door leerlingen van een school?” vraagt de juf in het Engels. De mannen knikken. Ze krijgen alle zes een velletje papier in hun handen gedrukt, prachtig versierd. „Thank you very much”, zeggen ze blij tegen Rebecca, Corina, Geert en Jonathan. Hartelijk bedankt, betekent dat.

Omdat de kinderen binnen niet alle 400 vluchtelingen persoonlijk hun tekening kunnen geven, overhandigen ze de 300 kunstwerken van de Eben Haëzerschool aan een Syrische man die net komt aangelopen en die goed Engels spreekt. Ook hij is heel blij met de tekeningen. En als hij ontdekt dat een van de klassen een prachtig versierde klomp heeft gemaakt, is hij helemaal in de wolken. „Mag ik deze klomp zelf houden?” vraagt hij aan de vier kinderen. „Dit is een souvenir voor mij, oké?” De leerlingen lachen en knikken.

Arabisch
De tekeningen neemt hij mee naar een grote zaal, waar de rest van de vluchtelingen zit te eten. Maar niet voor hij zelf eerst zo’n kunstwerk heeft gekregen. Een prachtige, met daarop in het Engels en het Arabisch de tekst: Ik wens u het allerbeste en Gods zegen toe.

Wat de vluchtelingen met de tekeningen gaan doen? Ophangen en zo de saaie ruimte gezellig maken, zegt de man. De hal hangt al vol met prachtige tekenkunsten van kinderen van andere scholen in Apeldoorn. Maar daar kunnen die van de Eben Haëzerschool zeker nog bij. „Heel mooi”, zegt de Syriër nog een keer dankbaar, terwijl hij breed glimlacht.

En dan loopt hij met de schoenendoos vol tekeningen naar de eetzaal. Tijd voor een hapje.

Rebecca Exalto (11)

Hebben jullie het op school ook weleens over de vluchtelingencrisis?

„Ja. Onze meester vraagt elke dag aan iemand waarvoor er gebeden kan worden en elke dag worden de vluchtelingen genoemd.”

Vind je dat we de vluchtelingen moeten helpen?

„Ja, want we moeten onze naaste liefhebben. Ik vond het mooi om hen met een kaart te laten zien dat we aan hen denken.”

Corina van Schaar  (11)

Waarom zijn jullie uitgekozen om de tekeningen naar de vluchtelingen te brengen?

„De meester ging met een pen over een lijst met namen van kinderen in onze klas tot iemand stop zei. De naam bij wie de pen dan stond, mocht mee.”

Wat weet je van de asielzoekers?

„Dat er veel van hen uit Syrië komen en dat ze zijn gevlucht voor de IS. Dat weet ik uit de krant. Ik bekijk soms de foto’s en lees dan wat erbij staat geschreven.”

Geert de Jong

Vond je het leuk om de vluchtelingen te bezoeken?

„Ja, er komen niet zo vaak vluchtelingen in Apeldoorn en het was interessant om even bij hen binnen te kijken. Ik vond het ook leuk om even van school weg te mogen. We hadden een toets van topografie, maar die moeten we natuurlijk wel inhalen.”

Zou je de mensen daar vaker willen helpen?

„Ja. Mijn ouders hebben zich aangemeld als gastgezin. Misschien dat er binnenkort een paar asielzoekers bij ons thuis komen eten. Een beetje spannend vind ik dat wel.”

Jonathan Weessies (11)

Wat is jou opgevallen tijdens het bezoek aan de vluchtelingen?

„Dat er veel stonden te roken. Ik heb de smaak daarvan nog steeds in mijn mond.”

Wat vond je bijzonder aan het bezoek?

„Ik vond de reacties van de vluchtelingen op onze tekeningen heel mooi. Dankewel, zei er eentje in het Nederlands. Ze waren er heel blij mee.”

× ← →