Schuitje varen, theetje drinken (fotoserie)

Donkere wolken pakken zich samen als een boot van wal steekt en richting het Naardermeer vaart. Wilbert, Dennis en Corine gaan samen met Kits een spannende tocht tegemoet. 

Op het water begint boswachter Andrea te vertellen over de geschiedenis van het meer als opeens een roep klinkt. „Een ree!” Vingers wijzen naar de oever. Verrekijkers gaan naar de ogen. Door het geroezemoes spitst het dier zijn oren. Zou hij op de vlucht slaan? Nee, hij heeft wel vaker toeristen gezien en graast onverstoorbaar verder.

Andrea gaat –terwijl ze de fluisterboot door de vaargeulen stuurt– verder met haar verhaal. Ze vertelt dat het Naardermeer het eerste beschermde natuurgebied was van Nederland. Maar dat het ook bedreigd werd: er waren plannen om er een vuilnisbelt te maken. Gelukkig is dat niet gebeurd.

Onweer
Eenmaal op open water komt de regen met bakken uit de lucht. Wind laat de haren wapperen. Golven klotsen tegen de boot. In de verte rommelt de donder dreigend.
Gelukkig zijn Wilbert, Dennis en Corine niet van suiker en kunnen ze wel tegen een beetje regen. Na een poosje wordt het droog en breekt de zon door. Zonnestralen vallen door de frisgroene blaadjes van de berkenbomen heen. Op het water dansen de grote drijfbladeren en de bloemen van de gele plomp.

Geheimzinnig
Nadat de boot is aangemeerd aan een steiger midden in een bos, gaat boswachter Andrea de kinderen voor een soort geheimzinnige tunnel in. Een gang van rieten matten. Aan het eind van de tunnel bevindt zich een trap die naar een hut leidt. Door de raampjes kijken de kinderen uit op een aalscholverkolonie. „Daar zit er één, heel dichtbij. En daar nog een”, roept Wilbert. De zwarte vogels zijn niet te tellen, zo veel zijn het er. Het geschreeuw van de beesten is oorverdovend. Hongerige, jonge aalscholvers laten maar wat graag weten dat ze honger hebben.

Theetje
Weer onderweg kijken de kinderen gespannen uit naar een ijsvogel. Maar helaas. De blauwe flits –zo wordt-ie ook wel genoemd– laat zich vandaag niet zien.

Welke vogel zich wel laat bewonderen? De purperreiger. Telkens als er eentje opduikt in de rietkragen, grijpen Dennis en Corine naar de verrekijker. Wilbert vermaakt zich ondertussen met potlood en papier.

Bij een oude eendenkooi aangekomen, schenkt de boswachter thee in. Getrokken van pepermuntplantjes uit het Naardermeer. Puur natuur.

De schepnetten komen tevoorschijn. In het water van de eendenkooi hengelen de kinderen naar waterbeestjes. Ze vinden van alles. Van libellenlarven tot poelslakken. De tijd vliegt voorbij. Voor het drietal er erg in heeft, komt er een einde aan de boeiende zoektocht naar het waterleven.

Voorbereiden

-Regel begeleiding, zeker als je niet kunt zwemmen.
-Verzamel de benodigdheden: een emmer of een bak (liefst een witte, want dan zie je de beestjes goed), een schepnet, en eventueel een zoekkaart van waterbeesten (is ook op internet te vinden).
-Zoek een kalm watertje of sloot uit, geen rivier of beek met een sterke stroming.
-Zorg dat je gemakkelijk bij het water kunt: bijvoorbeeld bij een steiger of een aflopende oever.

Vangen
-Vul de emmer met water. Als je goed kijkt, zie je al kleine stipjes: de eerste beestjes zijn gevangen.
-Je kunt met je schepnet het beste tussen de waterplanten vissen. Waterdieren zitten graag tussen en onder deze planten verstopt.
-Schud je schepnet leeg boven je emmer.
-Schep ook eens over de bodem, hier vang je weer andere waterdieren.

Onderzoeken
-Laat de emmer een tijdje met rust. Kijk ondertussen goed. Vaak houden waterbeestjes zich eerst een poosje stil als ze gevangen zijn.
-Met behulp van speciale zoekkaarten kun je uitzoeken welke insectjes en andere dieren je allemaal in je emmer hebt zitten.
-Met speciale loeppotjes en vergrootglazen kun je dieren beter bekijken.

De oproep om met Kits de natuur in te gaan, leverde veel inzendingen op. Dit is het tweede deel in de driedelige serie ”Met Kits de natuur in”. Volgende week deel 3: speuren naar herten op de Veluwe.

× ← →