Serie natuur: In het spoor van de bever (fotoserie)

In twee dagen knaagt hij met zijn makkers een dikke boom door. Zwemmen kan hij ook, als de beste. Er is één nadeel aan de bever: hij laat zich overdag niet zien. Maar speuren naar sporen van het knaagdier is net zo leuk.

Tijdens de wandeltocht in de Biesbosch, bij Dordrecht, bukt Reinier Elshout (9) uit Woerden opeens. Hij raapt een dikke stok van de grond. „Kijk, allemaal tandafdrukken van een bever.”

Het is waar. Volgens gids Rien is het een van de tekenen waaraan je kunt zien dat er bevers in dit gebied leven. „Let ook op jonge boompjes die afgevreten zijn.”
De gids gaat weer verder. Janna Elshout (10) en haar vriendin Jacqueline Mans (11), ook uit Woerden, lopen achter hem aan. Janna reageerde op de oproep om met Kits de natuur in te gaan. Niet alleen omdat ze van de natuur houdt, maar vooral omdat haar vriendin wel een dagje uit kon gebruiken. „Jacqueline heeft een drukke tijd achter de rug omdat ze met haar gezin pas verhuisd is.”

Blubber
Nou, rust is hier wel te vinden. Zeker als de gids een kronkelpaadje inslaat dat de grienden in voert richting het water. Alhoewel... rust?! „Nu snap ik waarom we laarzen mee moesten nemen”, zegt Reinier als hij even verderop een partij blubber ziet. Even later stampt hij met een grijns op het gezicht door de modder. Hij draait zich om en ziet zijn zus en haar vriendin volgen. „Lekker hè?”

De meiden zijn wel wat gewend en trekken hun laarzen dapper los uit de zuigende blubber. Verder gaat het. Gids Rien staat hen al op te wachten. Hij wijst op de oever. „Pas op dat je niet het water in glijdt. Direct onder de kant is het heel diep. Hoe dat komt? Bevers graven daar het zand weg, zodat er plekken ontstaan van wel 2 meter diep.” Jacqueline steekt een stok van bijna een meter lang in het water, maar die verdwijnt met gemak onder water. „Nou, dat klopt wel ja.”

Schors
Eerder deze woensdagmiddag hebben de kinderen uitleg gehad over het leven van de bever. Nu staan ze midden in het leefgebied van de grote knager. Waarom de dieren bomen doorknagen? Gids Rien weet het wel: „Omdat ze de schors erg lekker vinden. Daar leven ze van.”

Janna trekt een vies gezicht. Schors, dat lijkt haar niet echt een lekkernij. En het ligt zwaar op de maag. Maar ze gaat nog viezer kijken als de gids uitlegt wat de bever eet om die schors wat beter te ver­teren. „Hij eet zijn eigen keutels op.” „Iéééll”, roepen de meiden in koor.

Op de terugweg neemt het drietal een kijkje in een donkere beverburcht. Een beetje eng is het wel, om zo’n zwarte onbekende ruimte in te gaan. Binnen is door een raam de binnenkant van een echte burcht te zien. Helaas zijn de bewoners niet thuis, er valt geen levend wezen te bespeuren.

Omdat de bever een nachtdier is, laat hij zich op deze zonovergoten woensdagmiddag ook niet zien. Maar erg is dat niet. Het drietal heeft genoten van de tocht en leerde veel over hoe bevers leven. Een mooie stok met tandafdrukken gaat als aandenken mee naar huis. En de vieze laarzen natuurlijk.

× ← →